تغییر
یه چند وقتیه که همه وقتمو گذاشتم تو اداره.. هر وقت تصمیم گرفتم بنویسم یه کاری، اتفاقی یا بحرانی پیش اومده که نتونستم.
از وقتی که نامه نوشتم به رییس که وضعیت اداره و انجام کارها خیلی سلیقه ایی و بدون پشتوانه ست و هیچ سیستم کار آمدی تو اداره نداریم تقریبن دو ماهی می گذره. از اون موقع همه سعی و تلاشم و وقتم تو اداره سر مهم ترین و وحشتناک ترین موضوع بشریته.. لغت ش خوبه ولی برای دیگران. به خودمون که میرسه یه غول وحشتناک میشه. منظورم تغییره.
الان سیستم پرداخت حقوق و اضافه کار و تعطیل کار و شب کارو .... رو دارم انجام میدم. قرار شد سه ماه نظارت کنم روی این روشی که پیشنهاد دادم. تو این سه ماه نقاط ضعفش بررسی و اصلاح بشه. تا قبل از این دست مسئول امور اداری بود. براش شده بود وسیله قدرت و فشار. هیچ روش و سیستم قانون مندی نداشت تو این چند سال.. همیشه آخر ماه جو روانی بدی درست میشد و گاهی تبدیل به بحران می شد. تو این چند سالم اصلن تمایلی نداشتن این روش مریض رو درست کنن. انگار همه مسولین به دنبال حکومت کردنن تا مدیریت کردن. البته از دخالت من تو حوزه کاریشون ناراحتن ولی یه جایی باید رویه های خراب اصلاح بشن. معتقدم کارها از شخصی گری باید خارج بشه و رو سیستم قرار بگیره. اعمال سلیقه های شخصی همیشه نارضایتی و بی انگیزه گی بدنبال میاره.
اولش فکر نمی کردم ایجاد تغییر انقد سخت باشه ولی اعتراف می کنم از چیزی که فکرشو می کردم خیلی سخت تره. هیچ معاون و مسولی نمی خواد حوزه حکومتیش دستخوش تغییر بشه و مقاومت های زیادی میکنه. جالبه که همشون تغییر تو حوزه معاونت دیگرو لازم می دونن ولی برای خودشونو نه. یکی از بزرگ ترین مشکلات سازمان های خدماتی، اداری، تجاری و اقتصادی و ... کشور همین بی برنامه گی و نداشتن سیستم کارآمده. همه دچار روز مرگی میشن. هیچ ابزار انگیزشی تعریف نشده. همه دنبال سرویس کردن دهن مردمن. امیدوارم که این رویه ها تغییر کنه.
فقط نقطه قوت و امیدش اینه که رئیس همراهه.
